De uitoefening van staatsmacht wordt bij dit principe gelegitimeerd doordat alle macht die regering, parlement en rechters zijn toegekend, geacht wordt vooraf (via de grondwet) te worden toegekend door het volk. In een staat met volkssoevereiniteit wordt het volk dan ook geacht zichzelf een grondwet te hebben gegeven, het volk als grondwetgever.
Volgens alle regelen van het Nederlandse rechtssysteem kan deze overdracht van de macht echter zowel vooraf als achteraf worden uitgevoerd. Indien de acte van overdracht tenminste bij de zittende rechterlijke macht is gepasseerd wordt daarmee deze toekenning van het enkelvoudig democratisch principe gelegitimeerd geacht in dezelfde zin van het woord als ware deze toekenning een besluit genomen door de regering en door het parlement bij meerderheid eensluidend goedgekeurd. Dit houdt binnen de Nederlandse politieke gewoonten in dat een wijziging of amendering van de grondwet vooraf moet gaan aan deze toekenning in overdracht. Het is evident dat een dergelijke regeling de tegenwoordig zo dikwijls terugkerende vragen rondom het referendum en betreffende de verhoudingen van verantwoording tussen vorst, regering en parlement in één keer oplost. In principe houdt dit tevens in dat het hoogste gezag voor de Staatkundige Principaliteit der Nederlanden (formulering dd. 14 juni 2016 door mij) in permanente zin zal worden toegekend aan de Staten Generaal.
nota bene: bovenstaande tekst heb ik gemaakt vanuit een correctieve kritische weergave van de brontekst, zijnde deze een deel van de beschrijving van het begrip 'volkssoevereiniteit' in Wikipedia, de tekst van een in staatkundig opzicht belangrijk begrip achtte ik de moeite waard om aanleiding te zjn tot democratische besluitvorming en het beschikbaar gestelde document voldeed. Spoedig na het mogelijk worden van het wegnemen van de onrust, die juist op een op de datum van heden ingeziene manier zonder duidelijk zinsverband naar voren kwam door terughoudender te worden bij het hanteren van regels voor een manier van optreden van de omgeving zoals beschreven in een digitaal opgesteld document, een enkele wetenschappelijk gevormde medewerker doet dat nog in de vorm van een z.g. 'document humain'; de inhoud van de bedoelde en samenhangende documentatie zal zeker vrijgemaakt zijn om direct kennis van te nemen in digitaal verband in de loop nog van deze week, de tekst verwacht ik in Wikipedia beschikbaar te zien tegen het weekend.of is dan op te vragen via de wetenschappelijke secretariaten van de Universiteit van Nijmegen, Radboud of niet, of is via de Raad voor Maatschappelijke Ondersteuning en Ontwikkeling (mogelijk www.rmo.nl) per verwijzing beschikbaar te stellen in meer eenvoudige woorden en meestal met persoonlijke zienswijzen daarbij ingevoerd, soms kan men direct commentaar geven of persoonlijk in contact treden wat bij de Universiteit weer wat moeilijker ligt, over ethische vraagstukken hoeft niemand zich zorgen te maken die lossen zichzelf wel op en vormen geen reden tot rechtspleging..
Evenwel, hoe het principe van de Nationale Soevereiniteit in deze tijd moet worden beoordeeld en moet worden toegekend door welke instantie is hiermee niet in zijn volkomenheid opgelost, eveneens omdat een deel van de verantwoordelijkheid in deze werd overgedragen aan de verantwoordelijkheid van het bestuur van de gezamenlijke Europese Unie. Persoonlijk ben ik van mening dat ons land ten spoedigste via tweeledig verdrag mat vertegenwoordigers van deze Europese Unie, waarvan het politieke statuut niet duidelijk is omschreven en bij wet geregeld, ontheven dient te worden teneinde een vernieuwing van onze staatkundige eenheid mogelijk te maken en te beneficeren. Voor dit standpunt ken ik geen andere verantwoording dan te erkennen dat deze opiniërenderwijs is voortgekomen uit de bij mijn persoon gewekte overtuiging dat in persoonlijke zin het recht op uitoefening van een ambt of functie in staatkundig opzicht wordt toegekend vanuit een hogere wijsheid dan die het de mens gegeven is te begrijpen in individuele zin. Derhalve ben ik geneigd te wijzen op eerdere verantwoording van mijn kant met betrekking tot mijn gezagdragend woord door een beroep te doen op de religieuze betrekkingen die mijn persoon ten aanzien van het Nederlandse volk onderhoudt en die ik geacht wordt zonder verdere noodzakelijke legitimering te kunnen, mogen en willen uitoefenen in de vrijheid die ons volk inclusief mijn lidmaatschap daarvan in grondwettelijke zin is toegekend door het aangaan van de eerder gesloten kernverdragen voor de Nederlandse geloofsgemeenschappen in vernieuwende zin. Dat de gelovigen en daarmee de Kerken van Nederland er met betrekking tot de legitimering van het religieus leiderschap nu eenmaal andere regels op na houden dan de politieke organisatie ten behoeve van de instellingen van bestuur die onze democratie vereist is een zaak die geen nadere uitleg behoeft.
nota bene: In Nederland is het principe van volkssoevereiniteit dus nog niet vastgelegd. De Nederlandse koning regeert volgens de afkondigingsformulieren van de tot nu toe bestaande wetgeving 'bij de gratie Gods'. Omdat Nederland sinds de stichting in 1815 vreedzaam is geëvolueerd tot een democratische rechtsstaat lijkt er weinig behoefte te zijn om het volkssoevereiniteitsprincipe alsnog in de grondwet te verankeren. Maar ik heb de indruk dat er wel een sterke behoefte leeft om het principe van de Gratie Bod's te toetsen aan de grondwettelijke regels van legitimeit voor gezags- en machtstoekenning.
Wat het betreft het principe van de monarchie heb ik de indruk dat er in de lage landen altijd een sterke behoefte heeft bestaan aan een eenduidige regeling voor de gezagsdragende instantie vertegenwoordigd in persoonlijke zin door een vorst, stadhouder of prinselijke bestuurder. Met betrekking tot vraagstukken rondom de toekenning van de macht in de Nederlanden kan ik niet gehouden worden mij thans en in dit verband meer precies uit te drukken aangezien ik daarmee de regels van het wettelijk toegestane recht op vrije meningsuiting door de vorst zou overtreden.
In het algemeen wat het de macht als principe betreft kan ik op de plaats mij toegekend in het grotere geheel van onze nationale staatkundige opbouw wél vermelden dat macht in de lage landen altijd is beleefd als een innerlijk principe van grote waarde. *)1) Wat het de uitoefening van de macht betreft, dat is een geheel andere zaak waaromtrent in elk volk wel een discussie is ontstaan die nooit meer ophoudt door te gaan. De uitoefening van de macht in de lage landen wordt evenwel in een ander zinsverband verstaan dan bij de innerlijke beleving van het principe is begrepen naar voren te komen en zo werden mij het begrijpen van deze dingen op een andere wijze ingegeven in persoonlijke zin dan het bij elk van de medelevende omstanders geschiedt. Maar laat ik niet het ongeluk over mijzelf afroepen door ernaar te streven voor altijd in het lot van de 'jeune premier' te willen zijn te geloven. Ongewild en ongewenst ben ik gewend geraakt aan de positieve feitelijkheden welke samenhangen met de mij gegeven vormen van machtsbeleving, welke ik tot heden toe heb weten te beperken tot een in persoonlijke zin verstane reikwijdte van mijn woorden, die ik gewend raakte uit te spreken in een van bescheiden omvang gebleven rëele sociale wereld. Mijn idee is het dan ook dat ik zo langzaam aan in de macht gesteld ben geraakt van het Woord, dat mij ook altijd een gave is gebleven.
Over de grenzen van mijn virtuele wereld heb ik met niemand ooit een zinnig woord kunnen wisselen dan in het verhalen van een sprookje of een droombeleving of het maken van een tekening of schilderij. Evenwel, ik heb eerst moeten leren op welke manier ik mijzelf en ons volk trouw kon blijven zonder dat ik mij liet beïnvloeden in irrëele zin door de inhouden van die virtuele wereld. Goed kunnen denken, mooi kunnen dromen, in gedachten te kunnen vliegen tot aan het einde der aarde, goed de dingen kunnen vertellen zodat zelfs kinderen mijn woorden kunnen verstaan, ik heb het allemaal moeten leren of in huis gekregen zonder erom te hebben gevraagd. En nog geloof ik dat aan mij meer eisen worden gesteld en meer voordelen zullen toevallen. Dat het probleem van de middelen, van het geld dus, daarbij een centrale rol inneemt is evident. Maar een bankier die het tot staatshoofd heeft gebracht, dat is mij tot een angst geworden, en van zoiets heeft onze wereld dan ook nog nooit vernomen.
De discussie rondom het uitoefenen van persoonlijke macht behoort niet tot de meest populaire onderwerpen van gesprek in de Nederlanden en naar traditie wordt de waardering ervan afgemeten naar de mate van vrijheid die deze macht toekent in zijn realiteit aan de mensen waarom en waarover die macht regeert. Daarom erken ook ik de democratische inrichting van de moderne rechtsstaat, en is het mij gebleken dat het eveneens tot mijn verantwoordelijkheid behoort in dit opzicht deze regels van het spel als reeds lang voordat ik mij van deze dingen bewust werd ingesteld en goedgekeurd te handhaven.
Wat het betreft mijn instemming met de werkelijkheid van al deze vormen van verantwoording ten behoeve van het behoud van onze nationale eenheid, die ik boven alle andere belangen die er kunnen gelden wil dienen, me dat af te vragen en daarover te spreken en te schrijven, daarvoor gelden een aantal positieve, gelegenheid scheppende rechten die in ons volk met moeite zijn bevochten en waar ik zonder spoor van misverstand de vertegenwoordiger van ben geworden. *)2)
bij *)1): In de 'Acte van Staatsregeling' (1798) van de Bataafse Republiek was het principe van volkssoevereiniteit wél opgenomen: "De oppermagt berust in de gezamenlijke leden der Maatschappij, Burgers genoemd." (art. 2)
bij *)2): regelingen en jurisprudentie met betrekking tot het gebruik en de grenzen van de internetcommunicatie zijn in afgeleide zin geregeld bij de wet op het recht van vrije drukpers in relatie tot het recht van vrije meningsuiting. Evenwel er bestaan ook morele, ongeschreven wetten van fatsoen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
cleithas for clemens welcomes youth in short arts | kort van zinnen houdt in de reactie blijft lang nawerken van binnen/